zondag 23 mei 2010

Verkiezingen

Met het oog op de komende Tweede Kamerverkiezingen heb ik de programma's van de verschillende partijen eens onder de loep genomen om te zien welk Midden-Oostenbeleid zij voorstaan. De meeste partijen hebben in hun programma wel een paragraaf over het Israëlisch-Palestijns conflict. Aan de rechter zijde zeggen alleen de VVD en Trots Op Nederland (Rita Verdonk) er niets over. Ik neem aan dat dit voor hen simpelweg te ver van hun bed is om hen iets te kunnen schelen. Op links is het alleen de Partij Voor De Dieren die erover zwijgt. Maar enige tijd geleden heb ik hen via een email naar hun standpunt gevraagd. En eigenlijk nemen ze niet echt een positie in: het blijft bij vage algemeenheden zoals "beide partijen oproepen het geweld te staken".

Ik zal de standpunten van de verschillende partijen kort bespreken en er mijn eigen mening over geven, waarbij ik soms enkele partijen samen neem als hun standpunten sterk overeenkomen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat deze partijen dan ook over andere zaken hetzelfde denken. Het gaat hier echt alleen over het Midden-Oostenbeleid. Ik bijt dan maar meteen door de zure appel heen en begin helemaal op rechts, waarna ik dan grofweg naar links werk. Zo bewaar ik, hopelijk, het beste voor het laatst.

PVV, SGP en ChristenUnie

De standpunten van deze drie partijen komen sterk overeen, hoewel de PVV toch wel een geval apart is vanwege de domme absurditeit van wat men zegt. Wilders heeft slechts een zeer kort stukje, dat ik hier in zijn geheel weergeef. Het is zo bot dat je er in feite alleen maar om kunt lachen.

Citaat:

- Staak alle subsidies aan de anti-Israël-industrie, zoals ICCO, OxfamNovib etc.

- Sinds 1946 bestaat er een onafhankelijke Palestijnse staat, daarom noemt de Nederlandse regering 'Jordanië' voortaan gewoon 'Palestina'

- Onze ambassade moet verhuizen naar de hoofdstad van Israël: Jeruzalem

Einde citaat

Ook de beide rechtse Christelijke partijen hebben een zeer partijdig en onevenwichtig standpunt. Beide zijn onomwonden voor Israël en in feite komen de Palestijnen in hun verhaal niet voor, behalve dan om ze te vertellen wat ze allemaal moeten gaan doen. De CU wil dan nog wel hun "aspiraties" voor een eigen staat erkennen, maar hoe die staat er dan uit zou moeten zien wordt niet duidelijk. Geen van beide rept over de bouw van de illegale muur door Israël of de bezetting van de Westoever, inclusief Oost-Jeruzalem, en de Gazastrook. Sterker nog, ze vinden beide dat Jeruzalem de ongedeelde hoofdstad van Israël moet zijn. Beide beweren dat het door Israël afstaan van land in ruil voor vrede nooit iets heeft opgeleverd. Maar wanneer heeft Israël dan ooit land aan de Palestijnen afgestaan? Dit is nooit gebeurd, in tegendeel zelfs, Israël is nog steeds bezig om meer en meer Palestijns land te confisqueren. En als men de Gazastrook bedoelt, dan lijkt het me duidelijk dat Israël die nooit heeft opgegeven in ruil voor vrede, maar er alleen uit eigenbelang is weggegaan om er vervolgens toch van buitenaf nog steeds volledige controle op uit te oefenen.

De huidige blokkade van Gaza ziet men als veroorzaakt door Hamas. Maar dit is erg raar, want het is niet Hamas dat de grenzen dicht houdt en de bevolking laat verkommeren. Dit doen Israël en Egypte. De blokkade is door de internationale gemeenschap aangemerkt als "collective punishment", het collectief straffen van een gehele bevolking, en dit is illegaal volgens het internationaal recht. Men vindt ook dat Hamas een terroristische organisatie is waarmee dus niet onderhandeld kan worden. Maar als je een volk eerst verkiezingen laat houden, wat in het geval van de Palestijnen al volkomen absurd is, en vervolgens niet wilt praten met de winnaars van die verkiezingen, dan is dat toch wel erg hypocriet. Het recht op terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen wordt door geen van beide erkend. De CU noemt het in het geheel niet en de SGP zegt expliciet dat daarvan geen sprake kan zijn. Toch is dit recht door de VN vastgelegd in resoluties, al verzuimt Israël nog steeds om zich eraan te houden.

Tenslotte wordt er van de Palestijnen van alles verwacht: afzweren van geweld, erkennen van Israël als Joodse staat en alle eerder gesloten akkoorden respecteren. Het voert in deze context wat te ver om uit te leggen waarom deze drie eisen volkomen onredelijk zijn, maar ik zal dat op een ander moment zeker nog eens doen, want ze worden steeds weer opnieuw aan de Palestijnen gesteld. Israël hoeft daar van de SGP absoluut niets tegenover te stellen. De CU verwacht dan nog wel "een constructieve en vreedzame houding en redelijkheid ten aanzien van de nederzettingen", maar wederom leidt dit niet tot concrete eisen.

Zo zou ik nog wel even door kunnen gaan, maar ik neem aan dat het inmiddels wel duidelijk is dat vanuit deze hoek absoluut geen rechtvaardig Midden-Oostenbeleid te verwachten valt.

CDA

Het stukje van het CDA is vrij kort maar ziet er op het eerste gezicht een stuk redelijker uit dan wat we hiervoor zagen. De partij zegt voorstander te zijn van de twee statenoplossing, met als uitgangspunt de grenzen van 1967. Dat is mooi, maar ook hier wordt niets gezegd over het vluchtelingenvraagstuk en ook niet over de blokkade van Gaza. Ook wordt niet duidelijk of men bereid is met Hamas te praten. Jammer is ook dat er opnieuw geen aandacht is voor de ongelijkwaardigheid tussen beide partijen en de onderdrukking door Israël van het Palestijnse volk. Men spreekt over "het zetten van vertrouwenwekkende stappen door beide partijen". Kortom, in aanmerking genomen dat we het over het CDA hebben valt het niet tegen, maar het is ook bekend dat deze partij in de praktijk toch wel zeer pro-Israël is en nooit zal instemmen met het op enige manier uitoefenen van druk op dit land. En dat is toch echt wel nodig om iets te bereiken. Minister van Buitenlandse Zaken Verhagen heeft eens tijdens een bezoek aan de regio gezegd dat "Israël de inwoners van Gaza niet wenst te zien lijden". Maar vervolgens had hij toch geen zin om op de uitnodiging in te gaan om de situatie in Gaza dan eens met eigen ogen te gaan zien, hoewel dat slechts een reis van luttele kilometerrs zou betekenen. Ik neem aan dat ook het CDA in feite vindt dat de blokkade aan Hamas te wijten is.

PVDA, D66, GroenLinks en SP

Nu begint het ergens op te lijken. De ideeën van de vier linkse partijen liggen weer vrij dicht bij elkaar. Alle vier steunen ze de twee statenoplossing met de grenzen van 1967 en Jeruzalem als gedeelde hoofdstad van beide staten en allen hechten zij veel waarde aan naleving van het internationaal recht. Ze vinden dan ook dat de bezetting en kolonisatie van Palestijnse gebieden moet stoppen en zijn ook allen bereid tot sancties tegen Israël als het het internationaal recht en de mensenrechten blijft schenden, waarbij de PVDA iets minder stellig is in haar bewoordingen dan de overige drie. Alle vier vinden ze dat er ook met Hamas gepraat moet worden als een volwaardige politieke speler. Daarbij maakt D66 echter een flinke uitglijder door te stellen dat er met Hamas afspraken moeten worden gemaakt om te komen tot openstelling van de grenzen van Gaza. Vindt ook D66 dan dat Hamas verantwoordelijk is voor deze blokkade? Zoals ik al eerder schreef is de blokkade illegaal, inhumaan en dus absoluut verwerpelijk, en moet deze dus onvoorwaardelijk en onmiddellijk worden opgeheven. Eventuele gesprekken met Hamas staan daar volledig los van. Zowel de SP als D66 willen streven naar een volledig kernwapenvrij Midden-Oosten en daar ben ik het helemaal mee eens. De SP wil daarbij ook iets doen aan de uitzonderingspositie die Israël op schiphol heeft, waardoor het gemakkelijk Amerikaanse wapens via Nederland kan doorvoeren. Van dit feit was ik nog niet op de hoogte en het lijkt ook mij hoog tijd dat dit verandert. De PVDA merkt nog op dat zij zich sterk bewust is van het grote verschil in de machtsverhoudingen tussen Israël en de Palestijnen. Maar ik vraag me af of dit werkelijk het geval is, omdat de partij naast de eisen aan Israël erg veel nadruk legt op het onder druk zetten van de Palestijnen om raketbeschietingen vanuit Gaza te voorkomen. Natuurlijk zijn ook deze beschietingen tegen het internationaal recht voor zover ze tegen burgers gericht zijn, maar ze zijn wel begrijpelijk in het licht van de ellendige en uitzichtloze situatie waarin de Palestijnen, met name in Gaza, zich bevinden door toedoen van Israël. Bovendien is de schade die deze raketten aanrichten te verwaarlozen in vergelijking met de schade en het leed dat wordt aangericht door het dagelijkse, excessieve geweld van het Israëlische leger in de bezette gebieden.

Conclusie

Ik denk dat geen enkele partij zich volledig bewust is van de vreselijke situatie in de door Israël bezette gebieden. Als dat wel het geval was hoefde ik wellicht deze weblog niet te schrijven. Toch zijn er een aantal partijen met een goed beleid in deze zaak, en men kan grofweg zeggen dat hoe linkser de partij is, hoe beter het Midden-Oostenbeleid. Als dit onderwerp mijn enige criterium was, wat natuurlijk niet zo is hoewel ik het wel erg belangrijk vind, zou ik absoluut op de SP stemmen. GroenLinks lijkt me een zeer goede tweede keus, en D66 is ook zeer aanvaardbaar, behalve dan de denkfout betreffende Hamas en de blokkade van Gaza. De PVDA krijgt van mij een zesje, want hoewel de tekst best acceptabel is, staat deze partij ook bekend om haar opportunisme en gedraai, waardoor ik er maar weinig vertrouwen in heb dat zij ook echt voor haar ideeën blijft staan als het erop aan komt. Alles rechts van de PVDA is ver onder de maat en zal voor mij dus nooit in aanmerking komen om op te stemmen.

Met grote dank aan mijn man Jeroen, die zo vriendelijk was om de MO-paragrafen van de partijen alvast voor me op te zoeken op hun websites, wat mij enorm veel zoektijd heeft bespaard. N.B. Wat misschien nog wel een beter inzicht geeft dan de programma's, is om eens te kijken naar de daadwerkelijke standpunten van de partijen tijdens debatten in de Tweede Kamer, en naar hun stemgedrag daarbij. Hiervan heeft het Nederlands Palestina Komitee een analyse gemaakt voor de kabinetsperiode Balkenende IV. http://www.palestina-komitee.nl/NPK-berichten/197