De arrestatie van Makhul staat niet op zichzelf. Het is de laatste in een reeks arrestaties van Arabische activisten in Israël. Twee weken voor Makhul werd Omar Said, een expert op het gebied van kruidengeneeskunde en eveneens strijder voor gelijke rechten, ook al gevangen gezet op verdenking van spionage.
Er zijn een aantal zeer griezelige zaken aan deze twee laatste arrestaties. Betreffende beide is er aan de Israëlische pers een spreekverbod opgelegd voor drie maanden. Niemand weet dus precies wat de aanklachten inhouden en of en zo ja wanneer deze verdachten een proces krijgen. Ook is het niet duidelijk of hun rechten wel gerespecteerd worden, wat ik zelf zeer betwijfel aangezien er in maart nog een rapport is verschenen van mensenrechtenorganisaties waaruit bleek dat Israël op grote schaal de rechten van Palestijnse gevangenen schendt, inclusief onthouden van slaap, voedsel en noodzakelijke medische zorg en het toepassen van martelpraktijken. Ook mochten beide gevangenen gedurende twee weken geen advocaat spreken.
Dit alles doet zo langzamerhand zeer sterk denken aan het Apartheidsregime in Zuid-Afrika. Ook daar werden regelmatig activisten en critici van het regime onder geheimzinnige omstandigheden opgepakt en gevangen gezet. Het heette dan vaak dat ze terroristen waren of gespioneerd hadden voor de Sovjet-Unie, waarvoor ze dan zeer lange gevangenisstraffen opgelegd kregen. Iedereen weet nog hoe lang Nelson Mandela heeft vastgezeten. Het is te hopen dat Said, Makhul en alle anderen die vastzitten vanwege hun roep om gelijke rechten, niet hetzelfde lot te wachten staat.
Voeg daarbij dan ook nog dat Israël in de laatste maanden de toegang heeft geweigerd aan verscheidene buitenlandse critici van het regime, onder wie Richard Falk, Richard Goldstone en, begin deze week nog, Noam Chomsky. Tegen Chomsky werd letterlijk als reden opgegeven voor het feit dat hij het land niet in mocht: "The government doesn't like what you say". Daarop antwoordde Chomsky, die alom wordt gezien als een zeer intelligent en genuanceerd man, dat geen enkele regering blij is met wat hij zegt, maar dat hem toch geen enkel land ooit de toegang heeft ontzegd, behalve dan de Stalinistische Sovjet-Unie.
Deze week heeft de WHO (World Health Organization) een resolutie aangenomen waarin Israël wordt opgeroepen de blokkade van Gaza onmiddellijk op te heffen vanwege de enorme steeds erger wordende humanitaire crisis die deze veroorzaakt. Het zal niemand verbazen dat Amerika tegen deze resolutie heeft gestemd. Maar ook wij, de EU, hebben het hier weer niet kunnen opbrengen om ondubbelzinnig de blokkade en al het daarmee gepaard gaande menselijk leed te veroordelen. De EU heeft zich onthouden van stemming omdat men liever een wat meer gebalanceerde resolutietekst had gezien, wat daar dan ook mee bedoeld moge zijn.
Hoe lang kan Israël nog zijn gang gaan voordat wij Europeanen eindelijk onze lafheid eens afschudden en stelling nemen? Hoe lang blijven we deze barbarenstaat nog steunen in het onderdrukken en vermoorden van zijn buren? Wanneer worden we eindelijk eens wakker?
Een artikel over arrestaties van Palestijns-Israëlische burgers en de link met het Zuidafrikaanse Apartheidsbewind: http://electronicintifada.net/v2/article11270.shtml
