Veel van de boeren die we geholpen hebben dreigen hun land of een deel daarvan kwijt te raken door confiscatie door Israël. Het Israëlische leger verwoest elk jaar duizenden olijfbomen om joodse nederzettingen te kunnen uitbreiden of om plaats te maken voor de Apartheidsmuur die op de Westbank gebouwd wordt. Ook stelt Israël steeds strengere beperkingen aan wie er op het land mag komen en wanneer. In het dorp Nahalin mocht de boer die we hielpen alleen nog op zijn land komen om te oogsten en dus niet meer om de bomen water te geven of te verzorgen. Een mogelijk effect daarvan was dat er erg veel dood hout in zijn bomen zat, meer dan we bij andere boeren zagen. Nu heb ik er geen verstand van maar ik zou me kunnen voorstellen dat de olijven beter groeien als dat dode hout wordt weggesnoeid zodat ze meer licht krijgen. Maar de boer mag dus niet naar zijn eigen land komen om dat te doen.
Het land van deze zelfde boer is geheel ingesloten door joodse nederzettingen. Hij vertelde dat de kolonisten regelmatig de hekken van de nederzetting een stukje verder op zijn land zetten, zodat het land bij zijn volgende bezoek weer kleiner blijkt te zijn geworden. Ze vernielen daarvoor soms ook olijfbomen als ze dat nodig vinden. Deze boer weet niet of hij over een jaar, of wellicht drie jaar, nog land met olijfbomen zal hebben en maakt zich ernstig zorgen voor de toekomst.
Er zijn ook boeren waarvan het land aan de andere kant van de muur ligt dan waar ze wonen. Ze kunnen dan door een poort in de muur hun land bezoeken, maar mogen geen anderen meenemen, althans geen Palestijnen. Dat betekent dat het voor de boeren niet meer mogelijk is om elkaar met de oogst te helpen, wat het erg moeilijk maakt om alles op tijd binnen te halen. Ook daarom is de hulp van buitenlanders hard nodig, want zij mogen wel overal komen.
En los van alle beperkingen die het Israëlische leger instelt is er ook nog het normale getreiter van kolonisten tijdens de oogst: vernielen of in brand steken van de bomen, lastig vallen en bedreigen van de boeren en hun families. Dit alles gebeurt beduidend minder als er buitenlanders meekijken, dus in die zin diende onze aanwezigheid ook als bescherming. Voor zover ik weet hebben zich tijdens onze aanwezigheid geen kolonisten in onze buurt laten zien.
Olijven plukken is erg leuk en gezellig en ook prima te doen voor een slechtziende zoals ik. Er wordt een groot zeil onder de boom gelegd en dan ga je maar plukken door met je hand langs een tak te ritsen zodat de olijven op het zeil vallen. Sommigen blijven daarbij gewoon op de grond staan, terwijl anderen in de boom klimmen om bij de hoog hangende exemplaren te kunnen. Als er dan genoeg olijven op het zeil lagen gingen we met een stel op de grond zitten om ze te sorteren: scheiden van de blaadjes en eventueel de steeltjes als de boer dat wilde, en dan alles netjes in de emmers of zakken. Dus dan zit je heerlijk onder zo'n boom te kletsen met al die mensen die overal vandaan komen en heel verschillende achtergronden hebben. En iedereen in de groep was graag bereid om me zonodig even een boom te wijzen waar nog geplukt kon worden of een plek waar ik kon gaan sorteren. Wel vond ik het jammer dat het mij niet werd toegestaan om in de bomen te klimmen. Maar ach, op de grond was ook meer dan genoeg werk en ik ben vrij lang zodat ik toch nog behoorlijk hoog kon plukken.
Alle boeren waren even dankbaar voor onze hulp en aanwezigheid. En steevast werden we na een ochtend hard werken door de families getrakteerd op een heerlijke Palestijnse lunch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten