dinsdag 29 november 2011

Nederzettingen en Bedoeïenen

Dit is het vijfde deel van mijn Palestina reisverslag.
Op een middag maakten we een bustoer met een gids van het Israeli Committee against House Demolitions Zij liet ons de grootste joodse nederzetting in de Westbank zien, genaamd Ma'ali Adumim. De nederzetting is schrikbarend groot, ziet eruit als een hele stad, compleet met een heel industrieterrein erbij. We schrokken er allemaal van hoeveel land Israel alleen al voor deze ene nederzetting van de Palestijnen gestolen heeft.
Het verschil tussen een Palestijnse wijk en een nederzetting is heel gemakkelijk te zien. Palestijnse wijken bieden een rommelige aanblik, met allemaal verschillend gebouwde huizen. Een nederzetting ziet eruit als een snel uit de grond gestampte nieuwbouwwijk waar alle huizen exact hetzelfde zijn. Verder zijn Palestijnse huizen nog te herkennen doordat ze allemaal een grote watertank op het dak hebben. Dit is nodig omdat de Palestijnen slechts enkele dagen per maand water krijgen, waar Israel hen overigens ook nog eens viermaal zoveel voor laat betalen als de kolonisten. Deze laatste mogen water gebruiken naar hartelust, voor hun zwembaden, het besproeien van hun prachtig groene gazons, enz.

Hoewel, zoals bekend, de nederzettingen illegaal zijn onder internationaal recht, zijn ze wel de motor van de Israelische economie. Onze gids was er dan ook van overtuigd dat Israel het nederzettingenproject nooit vrijwillig zal opgeven. We leerden ook dat het voor consumenten die weigeren om de nederzettingen te steunen niet zoveel zin heeft om alleen producten te boycotten die daar vandaan komen. Deze producten worden namelijk vaak opzettelijk verkeerd gelabeld als afkomstig uit Israel. Verder is het grootste deel van Israel's industrie in de nederzettingen gevestigd. Veel producten worden hier geheel of gedeeltelijk vervaardigd waarna ze in Israel afgewerkt en/of verpakt worden, zodat ze toch een Israelisch label kunnen krijgen. Dus wie echt niet wil dat zijn geld aan settlers ten goede komt heeft slechts één optie: een volledige boycot van alle Israelische producten. Totale BDS dus.

We brachten een bezoek aan het kamp van de Jahalin Bedoeïenen. En voor wie denkt, heel terecht, dat de Palestijnen het zwaar hebben, daaronder is dus nog een hele laag, een groep mensen die nog minder rechten hebben en nog meer door de bezetting in het nauw raken.

Natuurlijk wist ik dat er mensen zijn die nog op deze manier leven, maar om het ook werkelijk te zien is toch heel iets anders. Deze Bedoeïenen wonen in hutten gemaakt van modder en autobanden en hebben geen electriciteit. Ze leven van het houden van geiten en schapen, maar daarvoor is ruimte nodig. Israel neemt hun steeds meer van hun land af, zodat het steeds moeilijker voor hen wordt hun manier van leven voort te zetten. Veel van hun dorpen worden niet eens erkend zodat ze totaal geen faciliteiten krijgen en nergens terecht kunnen voor hulp. Dit kamp had lange tijd geen stromend water totdat ze een gat maakten in de waterleiding naar de nederzetting om daarvan stiekem water af te tappen. Inmiddels heeft Israel een regeling met hen getroffen zodat het nu niet meer stiekem hoeft.

We werden heel vriendelijk ontvangen met een kopje thee en mochten daarna hun schooltje, ook gemaakt van modder en autobanden, van binnen bekijken. Een paar schattige kindjes kwamen ons een handje geven en een praatje maken. De man die het woord deed vertelde ons dat Israel het land van deze mensen nodig heeft en daarom van plan is hen allemaal met geweld te verplaatsen. Er is ook al een nieuwe plek voor hen gevonden: vlak naast een grote vuilnisbelt waar toch geen kolonist ooit zou willen wonen. Uiteraard verzetten ze zich hiertegen, waarbij het Israeli Committee against House Demolitions hen steunt. Op het moment van ons bezoek waren ze bezig geld bij elkaar te krijgen om een computer te kopen om de buitenwereld bekend te maken met hun situatie en met het onrecht dat hen dreigt te overkomen.

Na dit bezoek was iedereen erg aangeslagen. Het is zo onrechtvaardig dat mensen zomaar met geweld van hun plek verdreven kunnen worden. Ik was wel blij te merken dat er ook in Israel zelf mensen zijn die dit afkeuren en zich inzetten voor de slachtoffers van dit soort onrecht. Onze gids vertelde dat ze zich grote zorgen maakt over de toekomst van haar land. Ze zei dat Israel met zijn onderdrukking en kolonisatiepolitiek een hel aan het creëren is, niet alleen voor de Palestijnen maar uiteindelijk ook voor zichzelf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten