De tweestatenoplossing?

Op zaterdag 22 oktober jl. zei Richard Falk, de VN rapporteur voor de mensenrechten in de door Israel bezette Palestijnse gebieden, dat een onafhankelijke Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza inmiddels niet meer mogelijk is. Als reden gaf hij aan dat er daarvoor simpelweg te veel Joodse nederzettingen op de Westoever zijn. Richard Falk: "Onafhankelijke Palestijnse staat is een illusie"

Op dit moment wonen er op de Westoever een half miljoen Joodse kolonisten, verdeeld over zo'n 150 illegale nederzettingen. Deze nederzettingen bevinden zich veelal op de meest strategische plaatsen zoals op heuveltoppen, en op de vruchtbaarste stukken land. Ze zijn met elkaar verbonden door wegen die alleen bestemd zijn voor Joden en worden door versperringen en militaire checkpoints afgeschermd van de gebieden die nog Palestijns zijn, wat betekent dat het Israelische leger dus de volledige controle zou hebben over de grenzen van een eventuele staat. In deze situatie zou deze "staat" bestaan uit een aantal losse enclaves, elk volledig omringd door buitenlandse nederzettingen, waarbij verschillende checkpoints gepasseerd moeten worden om van het ene stukje naar het andere te komen. Zoiets is natuurlijk met geen mogelijkheid een onafhankelijke staat te noemen.

Uiteraard zegt Israel dat het niet klopt wat Falk zegt en dat hij zeer partijdig is ten gunste van de Palestijnen. Maar in feite is het al jaren bekend hoe de zaken liggen. Daarom kon Arafat destijds, tijdens Camp David II, ook niet ingaan op het Israelische aanbod. Ook toen bestond de staat die hem werd aangeboden uit een paar gesloten woestijnenclaves omringd door settlements, waarbij de hulpbronnen zoals het water in Joodse handen zouden blijven evenals de zeer vruchtbare Jordaanvallei. Het is zeer begrijpelijk dat dit voor Arafat onaanvaardbaar was, en de huidige situatie is nog veel ongunstiger omdat de bestaande nederzettingen inmiddels nog flink zijn uitgebreid en er veel nieuwe zijn bijgekomen.

Ook Dries van Agt wijst in zijn boek "Een Schreeuw om Recht" op de onmogelijkheid van de tweestatenoplossing en tijdens een lezing die ik in mei bijwoonde noemde hij al het gepraat hierover "gewauwel". De onderhandelingen hierover zijn slechts bedoeld om de Palestijnen aan het lijntje te houden zodat Israel intussen rustig kan doorgaan nog meer land van hen te stelen. Natuurlijk is Israel zich hievan volledig bewust en stellig heeft het er voortdurend doelgericht op aangestuurd om de vorming van een Palestijnse staat onmogelijk te maken. En Amerika laat het willens en wetens gebeuren.

Geen tweestatenoplossing dus. Maar wat dan wel?
De enige oplossing die op de lange termijn levensvatbaar is zou een staat zijn die heel historisch Palestina omvat en waarin alle inwoners gelijke rechten hebben: Joden en Arabieren en wie er verder nog woont, ongeacht welke religie men belijdt. En dat klinkt heel erg mooi, maar het is het laatste wat Israel wil, omdat daarmee de Zionistische droom, namelijk een zuiver Joods Groot-Israel, verloren zou zijn. Toch, hoe onbegrijpelijk ook, stevent Israel hier in sneltreinvaart op aan door steeds meer Palestijns land te annexeren. Of beter gezegd, Israel is op dit moment in hoog tempo bezig een apartheidsstaat te worden waarin de Joden het voor het zeggen hebben en de Arabieren tweederangs burgers zijn. In feite kan beargumenteerd worden dat het nu al zover is. Denk maar aan de eerder genoemde wegen voor alleen Joden en aan het feit dat een Palestijn kennelijk zomaar van zijn land verdreven kan worden terwijl dit bij een Jood beslist niet zou gebeuren. Ook is het voor een Jood veel gemakkelijker om toestemming te krijgen om een huis te bouwen dan voor een Palestijn. Een ander recent voorbeeld van de fascistische weg die Israel is ingeslagen is een wetsvoorstel dat de Knesset, het Israelische parlement, enkele weken geleden heeft aangenomen. Dit houdt in dat elke niet-Jood die zich in Israel wil vestigen een eed moet afleggen waarin hij loyaliteit betuigt aan de Joodse staat Israel. Dit lijkt misschien best redelijk omdat iedereen immers weet dat Israel inderdaad de Joodse staat is. Maar in feite betekent het dat iedereen die er als niet-Jood wil wonen eerst formeel de status van tweederangs burger moet aanvaarden. Dit alles is natuurlijk bedoeld om de Arabische minderheid binnen Israel onder druk te zetten. In de praktijk worden zij nu al behandeld als tweederangs burgers, maar met deze maatregel is dit ook wettelijk vastgelegd. En wat is de volgende stap? Moeten straks ook deze Palestijnen die er al wonen zo'n eed van loyaliteit aan de Joodse staat zweren?

Maar gelukkig is een dergelijk apartheidsregime nooit een lang leven beschoren, kijk maar naar Zuid-Afrika. Dus die grote, democratische staat zal er wellicht wel ooit komen, tenzij Israel intussen nog overgaat tot een laatste grote ronde van etnische zuivering door de Palestijnen met geweld te verdrijven of zelfs nog erger dan dat. Dit lijkt op het eerste gezicht misschien nogal vergezocht, maar onder degenen die de staat Israel bestudeerd hebben zijn velen van mening dat dit scenario helemaal niet zo onwaarschijnlijk is. Het is in dit verband niet bemoedigend dat het Israelische leger onlangs een grote oefening heeft gehouden waarbij getraind werd voor het met geweld verplaatsen van grote groepen mensen in het geval van een opstand tegen een eventueel vredesakkoord.
Israel conducts population transfer training exercises
Laten we hopen dat, mocht Israel zoiets inderdaad in de zin hebben, de internationale gemeenschap eindelijk eens wakker zal worden en op tijd zal ingrijpen.

Intussen kunnen wij gewone mensen niet veel anders doen dan de Palestijnen zoveel mogelijk helpen, door bijvoorbeeld organisaties te steunen die zich inzetten om het leven onder bezetting voor hen wat draaglijker te maken. En natuurlijk stug doorgaan Israel op alle fronten te boycotten.